چقدر بی رحم بودم من!

چقدر بی رحم بودم..شاید هم زمانه بی رحمم کرده..

نه...چاره ای جز این نداشتم!

---------

همه چیو بهش گفتم..

با چه شوق و ذوقی اومد چت..

با کلی تلاش غرورش رو شکست و گفت من دوست دارم...

از دوست داشتنش گفت و گفت اما تو:: نه!

چیزی نگفتم..

گفتم به سوالام پاسخ بده..تا بگم ...از خودم بگم از مشکلی که سر راهم هست بگم..

از نرسیدن بگم..از دل شکستن..از تنهایی...

حالش اصلا خوب نبود..

گفت مسیر دانشگاه تا خونه رو پیاده طی کردم..متال گوش کردم..داد زدم!!

وای خدای من!

حالش خوب نبود..منم بدترش کردم..

اما گناه من چی بود؟!

بهش گفتم که من با کسی دیگه دوست هستم!

شکستنش رو احساس کردم..

ناراحتیش رو..

گفت فاصله من تا تو فاصله بین شهرهامون نیست..

از مذهبش گفت...از اینکه سنی بود..سنی شافعی..

اما برای من مهم نبود!

مهم این بود که راهی برای رسیدن نبود!

اما راهی برای شکستن چرا!

از دل تنهاش گفت و ...از اینکه منو هم از دست داد...

لحظه خیلی بدی بود!

گفتنش برام خیلی سخت بود..اما چاره ای نداشتم..

باید جلوی احساسات قشنگو میگرفتم..

باید جلوی این اشتباه رو میگرفتم...

وای خدای من!

من بیرحم شدم یا زمانه؟!

من گناهکارم یا زمانه؟؟؟

گناه من چی بود؟؟که باید دل می شکستم..

دل یه عاشق تنها رو!

دل یه .....

هر چی که بود شکستم..

اما دیگه عذاب وجدان این رو ندارم خیانت میکنم به هردوتاشون..

اما میترسم ..میترسم از عاقبت این عشق بی سرانجام..

وقتی که رفت انقدر حالش بد بود که حتی یادش رفت یاهوش رو ببنده...

نوشتم...نوشتم...نوشتم براش..

تا اینکه یک نفر گفت که اون رفته و مسنجرش باز مونده..

آه خدای من!

گناه کار من کجا بود؟!

نمیدونم چطوری باهاش روبرو شم....

از عشق که نه...اما از عاقبت بی عقوبت این همه فاصله..

از انتهای نامعلوم این کوچه های بی چراغ و چلچله می ترسم!